1 درین فکرم، که تعلیم جبین سازم سجودش را به داغ دل دهم یاد عذار مشک سودش را

2 به من در خامشی و گرم سوزی نسبتی بودش توانستی اگر پروانه، پنهان کرد دودش را

3 خلیدی خار خار هجر،کی در دیدهٔ بلبل؟ به گل پیوند اگر می کرد، خاشاک وجودش را

4 شدی چون من اگر گرد کسادی سرمهٔ چشمش متاع یوسفی دیدی، زیان خویش سودش را

5 به مشکین طره ی او کی تواند همسری کردن؟ عبث سنبل به دعوی شانه زد، زلف کبودش را

6 قفس پروردهٔ عشق است گلبانگ دل افگاران چه می سنجد به ما مرغ چمن پرور، سرودش را

7 حزین ، آه مرا با نالهٔ زاهد مکن نسبت اگر صد بار سوزد، بوی دردی نیست عودش را