1 در باب من ز روی حسد یک دو نا شناس دمها زدند و کوره تزویر تافتند

2 بر کارگاه خبث طبیعت که هستشان یکچند سال حلیت تلبیس بافتند

3 تا در شب ضلال بسعی کمان چرخ موی غرض بناوک حیلت شکافتند

4 ظنشان چنان فتاد که غمها به من رسد از بسکه بهر غمز بهر سو شتافتند

5 رغما لا نفهم همه نیکی بمن رسید و ایشان جزای فعل بد خویش یافتند