1 در حیرتم از روی تو ایماه چکل کآن صورت زیبا ز چه آبست وز گل
2 تا داد مرا حسن تو پروانه عشق چون شمع بسر میرودم دود ز دل
1 ایدل گرت شناختن راه حق هواست خود را بدان که عارف خود عارف خداست
2 غم ره مده بخویشتن ار وقت خوش نماند زیرا که وقت فوت شد اما خوشی بجاست
1 مرا ز جور تو ای روزگار سفله نواز بسیست غصه چگویم که قصه ایست دراز
2 بناز میگذرانند عمر بیهنران هنروران ز تو افتاده اند در تک و تاز