در دام میا که مرغ این دانه نه ای از نجم‌الدین رازی رباعی 77

1 عشقت که دوای جان این دلریش است ز اندازهٔ هر هوس پرستی بیش است

2 چیزی است که از ازل مرا در سر بود کاری است که تا ابد مرا در پیش است

1 عاقل به چه امید درین شوم سرای بر دولت او دل نهد از بهر خدای

2 چون راست که خواهد که نشیند از پای گیرد اجلش دست که بالا بنمای.

1 آن را که دل از عشق پر آتش باشد هر قصه که گوید همه دلکش باشد

2 تو قصهٔ عاشقان همی کم شنوی بشنو بشنو که قصه شان خوش باشد