در خرابات مغان تا که از آشفتهٔ شیرازی غزل 716

1 در خرابات مغان تا که پناهی داریم بسموات و به اهلش همه راهی داریم

2 بی سر و پای در میکده از پرتو جام بهتر از افسر جمشید کلاهی داریم

3 به هجوم ار شکند قلب سپه لشکر خصم ما همه زخم بر گشته سپاهی داریم

4 آن دو زلفین رسن باز بیوسف گفتند کز زنخدان بسر راه تو چاهی داریم

5 باشارت دو لب نوش تو گفتند بخط بر لب آب خضر مهر گیاهی داریم

6 بنده پیر خراباتم و انعام مدام اگر از میر زمانه گه و گاهی داریم

7 گر درآئی بصف حشر بدست مخضوب کشتگانت همه گویند گواهی داریم

8 نیست در کفه میزان بجز از کوه گناه از عمل می نتوان گفت که گاهی داریم

9 قلزم مهر علی در دل ما موج زنست همچو آشفته اگر نامه سیاهی داریم

10 تا بقلب سپه خصم شکستی آریم در کمین شب همه شب ناوک آهی داریم