در عشق فدای دلبران باید بود از اوحدالدین رباعی 171

1 یاری که وجود و عدمت اوست همه سرمایهٔ شادی و غمت اوست همه

2 تو دیده نداری که بدو درنگری ورنه زسرت تا قدمت اوست همه

1 ای دوست تو را زان به عیان نتوان دید کالبتّه به چشم جسم جان نتوان دید

2 از تو بگذر که تو زتو چندان است کز غایت تو ز تو جهان نتوان دید

1 از بهر شناختن نکو کن خود را زیرا که سزا نکو بود نیکو را

2 بس نادره رسمی است که در راه طلب تا بی تو نباشی نشناسی او را