در عشق اگر جان از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 19

1 چو از جور رقیبان از در او بار می‌بستم ره آمد شدن از گریه بر اغیار می‌بستم

2 خوش آن خاری که چون سنگش بسر میزد من از حسرت چو گل میچیدم و بر گوشهٔ دستار می‌بستم

1 یک جرعه هر آنکه از می ما نو شد عیب و هنر تمام عٰالم پوشد

2 ما صاف دلان کینه نداریم ز مهر خون در دل ما ز مهر دشمن، جوشد

1 تا چند دلا تیره و تارت دارند حیرانم من، بهر چکارت دارند

2 مانندهٔ دزدی که کشندش بردار سر گشته درین پای چو نارت دارند