در خرام آمد چو آن مشکین از جویای تبریزی غزل 950

1 بیا از قید بیدردی دمی آزاد کن ما را ز درد ساغر غم ای محبت شاد کن ما را

2 نوشتم در وصیت نامهٔ طومار آه خود که صیدی را به خون غلطان چو بینی یاد کن ما را

1 دل فرهاد درد ناخن اندیشهٔ ما آب از خون رگ سنگ خورد شیشهٔ ما

2 بازوی همت ما قوت دیگر دارد می کند جلوهٔ شیرین شرر تیشهٔ ما

1 داغ تو بود لاله صفت زیب تن ما چون غنچه بود زخم تو جزو بدن ما

2 دور از گل رخسار تو مانند شکوفه از پنبهٔ داغ است به تن پیرهن ما