در کارگه غیب چو نقاش از اوحدی مراغه‌ای رباعی 7

1 چون ندیدم خبری زین دل رنجور ترا در سپردم به خدا، ای ز خدا دور، ترا

2 شاد نابوده ز وصل تو من و نابوده توجفا کرده و من داشته معذور ترا

1 نوبهارست و چمن خرم و گلزار اینجاست ارم دیده و آرام دل زار اینجاست

2 بر سر خار چمن روی بمالیم چو گل گر بدانیم که باز آن گل بی‌خار اینجاست

1 بد میکنند مردم زان بی‌وفا حکایت وانگه رسیده ما را دل دوستی به غایت

2 بنیاد عشق ویران، گر می‌زنم تظلم ترتیب عقل باطل، گر می‌کنم شکایت