1 در جمال رخ تو حیرانم در دو زلف تو دل پریشانم

2 چون نشستی درون دیده ی ما گوهر اشک بر تو افشانم

3 تو طبیب دل منی به جهان از تو باشد دوای درمانم

4 خود ز لعلت دوای من نکنی لاجرم من به درد در مانم

5 گرچه با ما بتا نه چندانی من به عشقت هزار چندانم

6 گر تو روی از رهی بگردانی من سر از طاعتت نگردانم

7 خاک پایت به عالمی ندهم تو ندانی من این قدر دانم

8 دانم ای جان که جمله آنی تو من بیچاره بنده ی آنم

9 غیر اخلاص و بندگی کردن بر خود ای جان گنه نمی دانم

10 تو گلی در میان چندین خار من چو بلبل به گل ثناخوانم

11 تو به خواب خوشی و من ز غمت به فلک برشدست افغانم

12 بر گلت همچو بلبلی مستم که به دستان هزار دستانم

13 در برم گیر یک زمان از لطف چون بدان قامت تو نازانم