1 در کوچهٔ آن زلف مده راه صبا را آشفته مکن مشت غبار دل ما را

2 محروم گلستان نبود مرغ اسیرم تا سوی قفس راه نبسته ست صبا را

3 جز ناز تو کز لطف دهد تن به نیازم با شاهکه دیدهست هم آغوش گدا را؟

4 مغروری شمع تو به حدّیست که در بزم پروانهٔ سوزش ندهد بال هما را

5 گشتند ز حسن تو تسلّی به تجلّی کوته نظران مهر گرفتند، سها را

6 خوبان، چه گروهید که با دعوی انصاف در شهر شما، کس نخرد جنس وفا را

7 ظالم برسان مژده، گر افتاد گذارت از کوی کسی کش سر ما نیست، خدا را

8 پیچیده حزین غلغله در گنبد گردون از بس که رسا زد نی کلک تو نوا را