در هجر بسی مکوش از ابن یمین فریومدی رباعی 47

1 زلف تو بر دو هفته قمر چون مقر کند آشوبها به پشتی دور قمر کند

2 چون روی تست فاتحه خرمی دلم اخلاص بندگی تو دائم زبر کند

1 شاد باش ای دل که بختت پیشوایی می‌کند سوی نویین جهانت رهنمایی می‌کند

2 خسرو خسرو نشان تالش که از بهر خدای اهل دانش را به مردی کدخدایی می‌کند

1 موسم پیری رسید ایدل جوانی ترک گیر ز آنکه نالایق بود کار جوان از مرد پیر

2 هر چه آن در تیرگی شام دستت میدهد می نشاید کرد چون روشن شود صبح منیر