در دوزخم ار زلف تو در چنگ آید از ابوسعید رباعی 312

1 عشق آمد و خاک محنتم بر سر ریخت زان برق بلا به خرمنم اخگر ریخت

2 خون در دل و ریشهٔ تنم سوخت چنان کز دیده بجای اشک خاکستر ریخت

1 آنروز که آتش محبت افروخت عاشق روش سوز ز معشوق آموخت

2 از جانب دوست سرزد این سوز و گداز تا در نگرفت شمع پروانه نسوخت

1 اسرار ملک بین که بغول افتادست وان سکهٔ زر بین که بپول افتادست

2 وان دست برافشاندن مردان زد و کون اکنون بترانهٔ کچول افتادست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما