1 در باغ حسن سرو روانی براستی دور از تو چشم بد همه جانی براستی

2 وقت صبوح با لب خندان بسان صبح بنمای رخ که سرو روانی براستی

3 بگشای لب که وقت سخن در شاهوار از لعل آبدار نشانی براستی

4 آزاد سرو را نرسد با قدت عناد گر خط بندگیش ستانی براستی

5 با شاخ سدره دعوی بالا اگر کنی حالی بمنتهاش رسانی براستی

6 دارم گمان کز آن منی سرکشی مکن باشد که گردد از تو گمانی براستی

7 بر چشم جویبار من ایسرو خوش خرام بنشین بناز کز در آنی براستی

8 کرد آب چشم ابن یمین آشکار کو دارد نظر بدوست نهانی براستی