1 چنین گفتست آن پیرپر اسرار که نه گم می‌شوی تو نه پدیدار

2 اگر چون عرش اعلاگردی از عز بهیچت برنمی‌گیرند هرگز

1 یکی پیری چو ماهی یک پسر داشت که با روی نکو خُلق و هنر داشت

2 پدر کو را چنان پنداشته بود حساب از وی بسی برداشته بود

1 یکی پرسید از ابلیس ناگاه که چونی این زمان با لعنت شاه

2 که شاهت میکند لعنت دمادم چرا سجده نکردی بهر آدم

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند