در حقیقت مقصد جسم و مراد از جویای تبریزی غزل 217

1 در حقیقت مقصد جسم و مراد دل یکی است ره نوردان طریق عشق را منزل یکی است

2 مایه دار از توشهٔ عقبا نماید خلق را رتبهٔ دست کریمان و کف سایل یکی است

3 هیچ از من تا رقیب بوالهوس نگذاشت فرق کافر چشمت که در کیشش حق و باطل یکی است

4 دلنشین گردد گشاید دیده تا بر عارضش واله او را که چون آیینه چشم و دل یکی است

5 تا ز خود جویا قدم بیرون نهم در مقصدم عاشقان را در ز خود رفتن ره و منزل یکی است