1 پیش عذار تو، مه جمال ندارد پیش قدت، سرو اعتدال ندارد

2 هست دو تابنده رخ، چو مهر و چو ماهت مهر پی خط و مه جمال ندارد

3 شرم ز قتلم مکن، که کشتن عاشق هست گناهی، که انفعال ندارد

4 در شکن دام او، ز بیم رهایی رشک بمرغی برم، که بال ندارد

5 درد چه گویی، بآنکه درد ندارد؟! حال چه جویی، از آنکه حال ندارد؟!

6 آه که تا تشنه کام عشق نمیرد راه بسرچشمه ی وصال ندارد

7 غیر تو آذر که در خیال وصالی هیچ کس اندیشه ی محال ندارد!