1 در جهانی که خالی از ستم است سبب فعل و غایتش بهم است

2 فعل حق را سبب نمی​شاید که جزا از عمل برون آید

3 به حقیقت چو نیک در نگرید همه خود عین ذات یکدگرید

4 نقش لوح و عمل، دگر پاداش هر سه یک چیز آمد از نقّاش

5 صورت مبدء و جزای معاد در وسط شد عمل ز کون و فساد

6 نقش علمی که زادۀ ازل است تا ابد روح صورت عمل است

7 عمل اینجا همی کنی نامش پس جزای عمل در انجامش

8 هر سه با هم به امر «کن فیکون» آمد از کردگار بی چه و چون

9 با خود آورده​ای و با خود باز می​بری نقش​ها به آز و نیاز

10 هرچه اینجا کنی حقیقت آن پیشت آید «کما تدین تدان»

11 هیچ هویت از حقیقت خویش بنگردد ز هیأت کم و بیش

12 لیک محبوس مرکز سِجّین بِنَبُرده ره از ضلال مبین