در مشربی که مسلک و منزل از جویای تبریزی غزل 316

1 در مشربی که مسلک و منزل برابر است موج عنان گسسته به ساحل برابر است

2 دل برد طفلی از من و داغم که پیش او یک مهرهٔ گلین بدو صد دل برابر است

3 این نقد دنیوی دهد آن فیض اخروی کی دست بخشش و کف سایل برابر است

4 آرام واله تو کم از اضطراب نیست تمکین حیرت و طپش دل برابر است

5 در دست دل بود سر زنجیر آسمان هر مد آه ما به سلاسل برابر است

6 جویا مرا به پیرهن دل عبیرجان با گرد راه مرشد کامل برابر است