بی رخ تو نمی توانم بود از جهان ملک خاتون غزل 660

1 بی رخ تو نمی توانم بود زآنکه وصل تو چون روانم بود

2 دیدن روی تو به جان جستم تا مرا طاقت و توانم بود

3 دل ببردی و ترک ما گفتی بر تو ای جان کی آن گمانم بود

4 آن قد همچو سرو و آن لب لعل مونس جان ناتوانم بود

5 بر سر کوی هرکه بگذشتم از غم عشق داستانم بود

6 به سر و جان تو که با غم عشق خاطری فارغ از جهانم بود

7 فاش شد در جهان تو تا دانی با تو سرّی که در نهانم بود

8 بر من خسته دل کناره گرفت دست سروی که در میانم بود

9 تو ز من فارغ و من از غم تو همه شب سر بر آستانم بود