تقلید روان از ره توحید از عمادالدین نسیمی غزل 112

1 تقلید روان از ره توحید بعیدند زان است که هرگز به حقیقت نرسیدند

2 ره در حرم کعبه مقصود نبردند هرچند در این بادیه هر سوی دویدند

3 در گفت و شنیدند و طلبکار همه عمر وین طرفه که همواره در این گفت و شنیدند

4 آن شاهد گلچهره ز رخ پرده برانداخت وین کوردلان رنگی از آن چهره ندیدند

5 مستان الستند کسانی که از این جام در بزم ازل باده توحید چشیدند

6 مردان خدا زنده جاوید بمانند زان روح الهی که در ایشان بدمیدند

7 زنده به خدایند چو از خویش بمردند پیوسته به حقند چو از خویش بریدند

8 پیری طلبی، راه مریدی سپر اول پیران جهان جمله در این راه مریدند

9 این راه به کوشش نتوان یافت نسیمی از جذبه که را تا به سوی خویش کشیدند