ایمهر رخ تو جای از ابن یمین فریومدی رباعی 593

1 گاه آن آمد که عالم جمله باغستان شود صحن بستان از خوشی چون روضه رضوان شود

2 نرگس رعنا زمستی سر نهد بر پای سرو غنچه را لب از خواص زعفران خندان شود

1 باد بهار میوزد از روی مرغزار جان تازه میکند نفس باد نو بهار

2 چون بوی عنبرست بدم خاک بوستان چون آب صندلست برنگ آب جویبار

1 مظهر نور نخستین ذات پاک مصطفاست مصطفی کو اولین و آخرین انبیاست

2 آنکه هستی بر طفیلش حاصل است افلاک را وین نه من تنها همیگویم بدین گویا خداست