من خراب نگه نرگس شهلای از فروغی بسطامی غزل 311

1 من خراب نگه نرگس شهلای توام بی خود از بادهٔ جام و می مینای توام

2 تو به تحریک فلک فتنهٔ دوران منی من به تصدیق نظر محو تماشای توام

3 می‌توان یافتن از بی سر و سامانی من که سراسیمهٔ گیسوی سمن‌سای توام

4 اهل معنی همه از حالت من حیرانند بس که حیرت‌زدهٔ صورت زیبای توام

5 تلخ و شیرین جهان در نظرم یکسان است بس که شوریده‌دل از لعل شکرخای توام

6 مرد میدان بلای دو جهان دانی کیست من که افتادهٔ بالای دلارای توام

7 سر مویی به خود از شوق نپرداخته‌ام تا گرفتار سر زلف چلیپای توام

8 بس که سودای تو از هر سر مویم سر زد مو به مو با خبر از عالم سودای توام

9 زیر شمشیر تو امروز فروغی می‌گفت فارغ از کشمکش شورش فردای توام