نوشته یافتم از حکیم نزاری قهستانی غزل 1370

1 نوشته یافتم رمزی به خطِّ خوب بر جایی که صاحب‌دیده را خاطر فرو ناید به هر جایی

2 بجز وجه‌الله‌ش نبود نظرگاهی و خود نبود نه مقصود دگر وقتی نه محبوب دگر جایی

3 مترس از کثرتِ باطل به عونِ واحدِ مطلق که باطل را وجودی نیست در کویی و در جایی

4 فتاد از تابِ این نکته دلم چون پنبه بر آتش ندانستم که هم روزی کند این رشته سر جایی

5 نزول عشق و کنجِ جان من هیهات ازین خجلت که سلطان چون فرود آید چنین در مختصر جایی

6 ز چشم مستِ او هستم چنان بی‌خویشتن زآن شب که از اعضایِ شخص من نیاید با خبر جایی

7 چو گل بر خار می‌خفتم چو بلبل زار می‌نالم ازآن شب باز کاوازش شنودم بر گذر جایی

8 عجب دارم که مجموعی پریشان‌تر ز من باشد تنم جایی زبان جایی دلم جایی نظر جایی

9 وگر مردم بهشت از آفرینش دوست می‌دارند نزاری ز آستانِ او ندارد دوست‌تر جایی

10 ملک را آرزو باشد که بپذیرد به مملوکش پناهِ جان جُزین حضرت نیابی ای پسر جایی