دم با تو زنم، که یار دیرینه تویی از اوحدی مراغه‌ای رباعی 183

1 من چه گویم جفا و جنگ ترا؟ جرم رهوار و عذر لنگ ترا؟

2 ز دل و جان نشانه ساخته‌ام ناوک چشم شوخ شنگ ترا

1 نمیرد هر که در گیتی تو باشی یادگار او را چراغی کش تو باشی نور با مردن چه کار او را؟

2 اگر نه دامن از گوهر بریزد چون فلک شاید که هر صبحی تو برخیزی چو خورشید از کنار او را

1 به خرابات برید از در این خانه مرا که دگر یاد شراب آمد و پیمانه مرا

2 دل دیوانه به زنجیر نبستن عجبست که به زنجیر ببندد دل دیوانه مرا؟