مو به مو بستهٔ آن زلف گره از فروغی بسطامی غزل 333

1 مو به مو بستهٔ آن زلف گره گیر شدم آخر از فیض جنون قابل زنجیر شدم

2 کاش ابروی کجش بنگری از دیدهٔ راست تا بدانی که چرا کشتهٔ شمشیر شدم

3 نه کنون می‌خورد آن صف‌زده مژگان خونم دیرگاهی است که آماجگه تیر شدم

4 تیره شد روزم و افزود غم جان سوزم هر چه افزون ز پی نالهٔ شب گیر شدم

5 ناله‌ها را اثری نیست وگرنه در عشق آن قدر ناله نمودم که ز تاثیر شدم

6 بخت بد بین که به سر وقت من آن سرو روان آمد از لطف زمانی که زمین‌گیر شدم

7 پیر کنعانم اگر عشق بخواند نه عجب کز غم فرقت آن تازه جوان پیر شدم

8 این چه نقشی است که از پرده پدیدار آمد که به یک جلوه آن صورت تصویر شدم

9 من که نخجیر کمندم همه شیران بودند آهوی چشم تو را دیدم و نخجیر شدم

10 مرگ را مایهٔ عمر ابدی می‌دانم بس که بی روی تو از صحبت جان سیر شدم

11 تا فروغی رخ آن ترک ختایی دیدم فارغ از خلخ و آسوده ز کشمیر شدم