من تشنه ترم ساقی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1287

1 من تشنه ترم ساقی حالی به من آور می تا توبه کنم باطل اکنون نکنم پس کی

2 گر صالح و گر فاسق بر فطرت خویشم من تو تخم نکو بفشان وز ما بستان ده وی

3 آن را که به خاک رز کردند عجین خاکش هرگز نکند توبه ور گفت کنم هی هی

4 مشنو سخن احمق بیهوده چه می گوید فطرت نشود دیگر توبه چه کند با وی

5 یک جرعه به هم بر زد مجنون سبک دل را شد مست و رقیبانش کردن برون از حی

6 خوردست خضر آبی کز خاصیت فعلش ترکیب وجود او هرگز نشود لاشی

7 عکس قدح مستان گر صبح دمی ناگه بر چشمه ی خضر افتد از شرم شود در خوی

8 ای یار ز من بشنو از دختر رز رمزی کو هست و نمیداند هم شیره ی جام کی

9 خاصیت آب خضر اینک بنگر بستان تا هست علی التعیین در چشمه ی جام می

10 در حوصله ی عاقل این رمز نمی گنجد عاقل نبرد بیرون از منزل ما این پی

11 این بار که بازآید با عقل بگو ای دل زنهار نیندازی بر کار نزاری فی