1 تشنه ام ساقی بیاور کاس را بیش نشنو قول هر نسناس را

2 تو بگردان دور خود دور زمان گو بگردان بر سر ما آس را

3 بامدادان بر سر ما کن سبک سرگران بر لب کشیده کاس را

4 تا مگر جانی دهد دل مرده را یا مگر دفعی کند وسواس را

5 کس نیارد همچو ما در رزم عشق طاقت پیکان چون الماس را

6 پیش تیر ناوک چشمان مست حد خفتان کی بود قرطاس را

7 چون نمی‌آید به دستم یار جنس لاجرم بر هم زنم اجناس را

8 تا نباید منت منعم کشید زان سبب بگزیده‌ام افلاس را

9 می‌کند روشن نزاری عالمی چون برآرد از دوات انقاس را

10 مالکی باشد که از روی حسد معترض باشد مسیح انفاس را