من آفتاب وحدتم تابان از اسیری لاهیجی غزل 474

1 من آفتاب وحدتم تابان بانسان آمده من نور اسم اعظمم، پیش از تن و جان آمده

2 من شاهباز حضرتم، عنقای قاف قربتم بی شک همای دولتم، اینجا بطیران آمده

3 هم نور سبحانی منم، هم گوهر کانی منم هم بحر عمانی منم، در قطره پنهان آمده

4 هم چشمه حیوان منم، هم خضر جاویدان منم هم موسی عمران منم، برطور حیران آمده

5 هم مصر و هم کنعان منم، یعقوب هم احزان منم هم یوسف چون جان منم، در چاه و زندان آمده

6 هم کفر و هم ایمان منم، هم سود و هم خسران منم هم طاعت و عصیان منم، در عین غفران آمده

7 هم صورت و معنی منم، هم دنیی و عقبی منم هم صاحب دعوی منم از بهر برهان آمده