من راز جهانم، بود افسانه از سلیم تهرانی غزل 878

1 من راز جهانم، بود افسانه به از من معموره ام و گوشه ی ویرانه به از من

2 هرگز نتوانم که سر از خاک برآرم آن مور ضعیفم که بود دانه به از من

3 در خانه ز اسباب جهان هیچ ندارم کس ورنه ندارد چو کمان، خانه به از من

4 در صحبت ما و تو چه گنجایش اینهاست نه شمع به از توست، نه پروانه به از من

5 در زمزمه هر مرغ چمن نیست چو بلبل گوید همه کس مصرعی، اما نه به از من

6 واقف چو سلیم از همه اسرار جهانم کس نیست خبردار ازین خانه به از من