منم که پاره غم در دهان از عرفی شیرازی مثنوی 144

1 منم که پاره غم در دهان غم دارم بزیر ناصیه صد داستان غم دارم

2 دلی که زخم پذیری کند نمیدانم وگرنه تیر نفس در کمان غم دارم

3 از آن به تیغ غم آیم که درد کانچه عشق هزار قافله عشرت زیان غم دارم

4 چه شد که جان بغمت داده ام بگفته عشق اگر غمت بگریزد ضمان غم دارم

5 گر از بهشت شود معصیت عنان تابم هزار شکر که صد بوستان غم دارم

6 ازان دیار عدم شد مسخرم عرفی که صد سپاه بلا در عنان غم دارم