منم که طوف حرم از اقبال لاهوری پیام مشرق 289

1 پیکر هستی ز آثار خودی است هر چه می بینی ز اسرار خودی است

2 خویشتن را چون خودی بیدار کرد آشکارا عالم پندار کرد

1 گل رعنا چو من در مشکلی هست گرفتار طلسم محفلی هست

2 زبان برگ او گویا نکردند ولی در سینهٔ چاکش دلی هست

1 شد اسیر مسلمی اندر نبرد قائدی از قائدان یزد جرد

2 گبر باران دیده و عیار بود حیله جو و پرفن و مکار بود

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران