منم که طاعت بت لازم سرشت از عرفی شیرازی غزل 86

1 منم که طاعت بت لازم سرشت من است اگر به کعبه عبادت کنم کنشت من است

2 اگر چه حسن عمل نیست اجر آن هم نیست که چشم اهل مروت به زشت من است

3 روم به دوزخ و شکر بهشت می گویم که این به نزد مکافات من بهشت من است

4 کنار کشت و لب جو به غم زبان دارد میان دایره ی غم کنار کشت من است

5 بگیر آیینه عرفی ببین سر انجامم که هر چه صورت حال تو سرنوشت من است