من بهوای نوگلی نغمه از آشفتهٔ شیرازی غزل 895

1 من بهوای نوگلی نغمه سرا و بلبلان از گل بوستان خود جمله شدند بدگمان

2 گلشن ماست بیخزان گلبن ما درونهان منبت بیهده مبر جان پدر زباغبان

3 یوسف ما بقافله دل چو جرس بولوله گرد صفت فتاده ام من بقفای کاروان

4 درد محبت ار بود لازم اوست غیرتی نکته ی عشق این بود گو بحریف نکته دان

5 شیخ مقیم در حرم برهمن است یا صنم همتی ای خضر که من بازپسم زهمرهان

6 همدم مدعی شدن بس نبود که در خفا نیش زنند بر دلم از سر طعنه همدمان

7 طفلی و خو گرفته ای با پدر از ره وفا لیک خبر نباشدت از من پیر ناتوان

8 آشفته عاشق ویم گر ببری رگ و پیم گو دو جهان بحق من جمله شوند بدگمان

9 عاشق مرتضی منم بنده مجتبی منم دشمن جان من شوند از چه کران تا کران