منم ز شوق جمال تو مست و از اسیری لاهیجی غزل 464

1 منم ز شوق جمال تو مست و دیوانه بملک عشق و جنونم عجایب افسانه

2 شنیده ام رخ ساقی توان بمستی دید ز کنج صومعه زین رو شدم به میخانه

3 بوصل دوست چو خواهی که آشنا گردی ببایدت شدن اول ز خویش بیگانه

4 ز خود پرستی و هستی دلم بجان آمد بگو که ساقی مستان بیار پیمانه

5 همیشه بیخود وبیمار و مست و مخمورم ز سحر غمزه فتان و چشم مستانه

6 همه گدا نتوان بود وقت آن آمد که در جهان علمی برکشیم شاهانه

7 چه بار عشق نهی گفتمش بجان خراب بگفت گنج نهان میکنم بویرانه

8 غم فراق تو بگذشت و جان و دل وارست رسید نوبت شادی ز وصل جانانه

9 ز زهد و دین و ز دنیا بشو اسیری دست درآ بکوی خرابات عشق مستانه