حبذا نزهت بادی که ز بغداد آید از مجد همگر غزل 42

1 حبذا نزهت بادی که ز بغداد آید خاصه کز مسکن آن حور پریزاد آید

2 بر ره باد ز شب تا به سحر منتظرم تا که از جانب بغداد دگر باد آید

3 ای خوشا وقت سحر کز نفس باد صبا شادیم هر نفسی در دل ناشاد آید

4 نزهت باد شمالی به مشام دل من راست چون بوی گل و سوسن آزاد آید

5 عاشقی در غم هجران تو چون خواب کند که وصال تو به هر نیم شبش یاد آید

6 چو خیالت به تماشای من آید گه خواب همچو شیرین که به نظاره فرهاد آید

7 آب این دیده دربار بود بارانش اگر ابری ز ره پارس به بغداد آید

8 نایدم خنده خوش زین دل غمگین خراب خنده خوش ز دلی خرم و آباد آید

9 اولین روز فراقت به دلم می آید که دگر بر دلم از هجر تو بیداد آید