هنوز از باده ی وصل تو از جهان ملک خاتون غزل 930

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتون

هنوز از باده ی وصل تو مستم

1 هنوز از باده ی وصل تو مستم که می گیرد به جامی باز دستم

2 چو چشم ناتوانت ناتوانم چو لعل می پرستت می پرستم

3 ز باد صبحدم هر دم پیامی به نزد یار مشکین مو فرستم

4 که از بوی سر زلفت نگارا به سان آهوی تاتار هستم

5 ز پا افتاده ام از دست هجران بگیر آخر ز وصل خویش دستم

6 من آشفته ی بی دل، دل و جان به دام زلف و سودای تو بستم

7 به هجرانم ز دیده خون گشادی به دام زلف کردی پای بستم

8 به دل بودم ز غم بسیار باری بحمدالله کز آن غم باز رستم

عکس نوشته
کامنت
comment