ز سوز سینه کبابم، ز سیل از هلالی جغتایی غزل 227

1 ز سوز سینه کبابم، ز سیل دیده خرابم تو شمع بزم کسانی و من در آتش و آبم

2 مرا عقوبت هجر تو بهتر از همه شادیست تو راحت دگران شو، که من برای عذابم

3 بدیگران منشین و بجان من مزن آتش مرا مسوز، که من خود بر آتش تو کبابم

4 اگر برای هلاک منست ناز و عتابت بیا و قتل کن ایدون، که مستحق عتابم

5 سؤال بوسه نمودم، ولی تو لب نگشودی سخن بعرض رسید و در انتظار جوابم

6 بگرد روی تو پروانه ام، که شمع مرادی اگر تو روی بتابی، من از تو روی نتابم

7 بقدر خاک ره از من کسی حساب نگیرد بکوی دوست، هلالی، ببین که: در چه حسابم؟