بهر پرسیدنم ای مایه از مشتاق اصفهانی غزل 283

1 بهر پرسیدنم ای مایه ناز آمده‌ای بنده‌ات من که عجب بنده‌نواز آمده‌ای

2 تا بگنجشک دل ما چه رسد آه که تو مژه گیرنده‌تر از چنگل باز آمده‌ای

3 سرو من اینقدر این سرکشی و ناز چرا گر بدلجوئی ارباب نیاز آمده‌ای

4 چه بجا از من غارت زده مانده است که تو رفته و دین و دلم برده و باز آمده‌ای

5 چه غم از عجز و نیاز منت ای سرو روان که ز سر تا بقدم عشوه و ناز آمده‌ای

6 آشکارا نشود چون ز دلم سر غمت که درین خانه بجاسوسی راز آمده‌ای

7 نرسد آفت گلچین بتو ای گلبن ناز که ز خوبی همه برگ و همه ساز آمده‌ای

8 بیندت گر به برم غیر بخون چون نطپد که عجب خصم کش و دوست نواز آمده‌ای

9 زآتش عشق سزد لاف خلوصت مشتاق تو که در بوته محنت بگداز آمده‌ای