لب لعلت که گویم جان از امیرعلیشیر نوایی غزل 206

1 لب لعلت که گویم جان پاکش به خنده جان پاکان شد هلاکش

2 دلم چون غنچه زان شد غرقه در خون که کردی از جفا هر سوی چاکش

3 دل ار چه ذوقناک از وصل شد لیک ز بیم هجر هستم هولناکش

4 هر آنکس را که سوزد شعله هجر ز تاب آتش دوزخ چه باکش

5 برهنه زان نهد بر خاک ره پا که جان پاکبازان گشته خاکش

6 چو در باغ مغان عریانم از می چو آدم ستر سازم برگ تاکش

7 کشد یک سو جنون یکجانبم عشق چو فانی مانده‌ام اندر کشاکش