چندان به سر کوی خرابات از فروغی بسطامی غزل 318

1 چندان به سر کوی خرابات خرابم کاسوده ز اندیشهٔ فردای حسابم

2 گر کار تو فضل است چه پر وا ز گناهم ور شغل تو عدل است چه حاصل ز ثوابم

3 افسانه دوزخ همه باد است به گوشم تا ز آتش هجران تو در عین عذابم

4 آه سحر و اشک شبم شاهد حال است کز عشق رخ و زلف تو در آتش و آبم

5 نخجیر نمودم همه شیران جهان را تا آهوی چشمت سگ خود کرده خطابم

6 سر سلسله اهل جنون کرد مرا عشق تا برده ز دل سلسلهٔ موی تو تابم

7 گر چشم سیه مست تو تحریک نمی‌کرد آب مژه بیدار نمی‌ساخت ز خوابم

8 زان پیش که دوران شکند کشتی عمرم ساقی فکند کاش به دریای شرابم

9 بر منظر ساقی نظر از شرم نکردم تا جام شراب آمد و برداشت حجابم

10 گفتم که به شب چشمهٔ خورشید توان دید گفت ار بگشایند شبی بند نقابم

11 از تنگی دل هر چه زدم داد فروغی شکردهنان هیچ ندادند جوابم