کندم همه شب ریش از مجیرالدین بیلقانی رباعی 132

1 خوش است حسن تو تا دل ز یار بستاند چو دل ستد ز دل و جان قرار بستاند

2 تویی و عشوه آن روی چون بهار که او خراج نیکوی از نوبهار بستاند

1 تا دستخوش جهان شدم من در دست قناعتم ممکن

2 خود را به هزار فن گسستم از همدمی جهان پر فن

1 این خر جبلتان که قدم بر قدم نهند بی معنی اند و در ره معنی قدم نهند

2 ناشسته هیچ یک حدث جهل وین عجب کاغاز هر سخن ز حدوث و قدم نهند