من که از جوش تجلی رشک نخل از جویای تبریزی غزل 859

1 من که از جوش تجلی رشک نخل ایمنم پرتو شمع است چون فانوس گرد دامنم

2 نیست دمسازی ترا مانند من ای عندلیب یا تویی هنگامه رنگین ساز گلشن یا منم

3 درمندی خوی بد را می کند زایل ز طبع می شود از فیض عشق آخر پری اهریمنم

4 من که می سوزد دلم در یاد شمع عارضی نیست غیر از نور چون فانوس در پیراهنم

5 گر خدا ناکرده بگریزم ز دست انداز عشق جز دهان اژدها جویا مبادا مامنم