غمی در خاطر هر کس وطن گیرد از جویای تبریزی غزل 881

1 غمی در خاطر هر کس وطن گیرد غمین باشم دلی در هر کجا آید به درد اندوهگین باشم

2 به یاد عارضی سیاره ریزد در کنارم چشم ز دامان پر انجم آسمانی بر زمین باشم

3 هنرور را فلک دایم ز اشک اندوهگین دارد چو تیغ از جوهر خود تا به کی چین بر جبین باشم

4 چو دامی کو نهان در خاک باشد تا دم محشر پس از مردن همیشه وصل او را در کمین باشم