دارم از طبع ستم خیز تو از محتشم کاشانی غزل 359

1 دارم از طبع ستم خیز تو حظی و چه حظ وز عتاب شعف آمیز تو حظی و چه حظ

2 می‌کنم با نفس آمیز نگه‌های عجب از نگاه غضب‌آمیز تو حظی و چه حظ

3 آن که وی جرعه‌کش بزم تو بود امشب داشت پیش اغیار به پرهیز تو حظی و چه حظ

4 نیم بسمل شده تیغ تغافل امروز می‌کند از نگه تیز تو حظی و چه حظ

5 دل که از شوق کلام تو کبابست کباب دارد از لعل نمک ریز تو حظی و چه حظ

6 وقت تغییر عذارت که شد آزرده رقیب کردم از سبزهٔ نوخیز تو حظی و چه حظ

7 محتشم را که به یک موی دل آویخته‌ای دارد از موی دلاویز تو حظی و چه حظ