ناتوانم به غم عشق از جهان ملک خاتون غزل 1032

1 ناتوانم به غم عشق تو و نتوانم که کنم ترک غم عشق تو تا بتوانم

2 تا به کی ز آتش عشق تو جهانی سوزد کز غم هجر تو جانا به لب آمد جانم

3 تو طبیب دل پردرد من خسته دلی تا به کی زان لب شیرین نکنی درمانم

4 تا به پای طلبت گرد جهان می گردم بشد از دست به یکبار سر و سامانم

5 تو به خواب خوش و فارغ ز من ای جان همه شب به فلک می رسد از شوق رخت افغانم

6 تا کی ای دوست نگویی که چنین نتوان زیست نه مرادی ز جهان و نه رخ جانانم

7 من تو را بنده ام ای جان تو خداوند منی من بر اینم چه کنم هرچه تو گویی آنم

8 گر تو گویی ز سر و جان بگذر درگذرم بنده قربان توأم گر بدهی فرمانم

9 مشکل ای دوست تو در دست جهان آمده ای نازنینا مده از دست چنین آسانم