برون آی از نقاب و مشهدم از جویای تبریزی غزل 953

1 برون آی از نقاب و مشهدم را رشک ایمن کن!‏ چراغی بر مزار کشتگان خویش روشن کن!‏

2 گل شب زنده داری از ریاض زندگانی چین ‏ متاع فیض بر بالای هم چون ماه، خرمن کن!‏

3 ز کتمان غمش تنگ آمدم، بی طاقتی رحمی گل چاک دلم را لاله سان در جی و دامن کن!‏

4 چراغان ساز جویا تربت فرهاد و مجنون را گل از اشک جگرگون کوه و صحرا را به دامن کن