1 من نه حریف وعده ام طاقت انتظار کو؟ تا به اجل سپارمش جان امیدوار کو؟

2 می رسی ای صبا اگر از سرکوی یار من بویی از آن چمن چه شد، برگی از آن بهار کو؟

3 در صف منکران کنم دعوی عشق و زنده ام تلخی حرف حق چه شد، آن همه گیر و دار کو؟

4 شکر که در حساب هم، فارغم از تلافیت دعوی دل به یک طرف، داغ مرا شمار کو؟

5 ساقی سرگران من، کشت مرا تغافلت تلخی عیش تا به کی، بادهٔ خوشگوار کو؟

6 خوش در توبه می زند ناصح بی خبر ولی اشک ندامت ازکجا، تهمت اختیارکو؟

7 چارهٔ رنگ زرد من، باده نمی کند حزین نیست دلی که خون کنم، دیدهٔ اشکبار کو؟