بسکه مستغرق سودای تو از آشفتهٔ شیرازی غزل 760

1 بسکه مستغرق سودای تو بی خویشتنم پا زسر فرق نمیدانم و جان را زتنم

2 همه جا لیلی و اما نشناسم که توئی همه مجنون تو ببینی و نپرسی که منم

3 بده آن تیشه فرهاد کش عشق که من ریشه عقل از این مزرع سودا بکنم

4 کو نهنگی که بدم در کشدم چون یونس چند چون کرم بر این پیله هستی بتنم

5 از عقیق لب شیطان صفتان خونشد دل بوی رحمان مگر آرند زسمت یمنم

6 تا نه بینم بجز از پرتو جانان درمی بده ایساقی از آن جام اویس قرنم

7 مگر دیده کنی روشن ای نور علی یوسف مهر تو چون هست به بیت الحزنم

8 تا شوم مست از آن باده و سرخوش بسماع بجهان دست برافشانم و پائی بزنم

9 مرغ شیدائی و آشفته سودائی عشق حلقه زلف پریشان بتان شد وطنم

10 دوزخی زآتش هجرت بدل خسته نهان آه از این آتش پنهان که بسوزد کفنم