من نگویم که: وفا یار مرا از هلالی جغتایی غزل 379

1 من نگویم که: وفا یار مرا بایستی اندکی صبر دل زار مرا بایستی

2 زین همه خواب که بخت سیه من دارد اندکی دیده بیدار مرا بایستی

3 هر کجا شیوه دلجویی و احسان دیدم غیرتم کشت که: دلدار مرا بایستی

4 ذوق پیکان ترا صید ندانست، دریغ! زخم آن سینه افگار مرا بایستی

5 لطف خوبان دگر نیست علاج دل من این صفت یار ستمگار مرا بایستی

6 در جهان قاعده مهر و وفا نیست، ولی یار بی رحم و جفاگار مرا بایستی

7 وصف آن روی چو مه پیش هلالی گفتم گفت: این شمع شب تار مرا بایستی